آسمان این شهر...

آسمان این شهر

تا ابد

در حسرت با هم بودنِ دو نفر سخت خواهد گریست،

آسمان این شهر و

چشمانِ یکی از آن دو نفر 

شباهت عجیبی به هم دارند...

روزها میگذرند و من هر روز......

روزهــــــــــا میگذرنـــــد

و من هر روز...

دنیا را بیشتر میشناسم،

عاقل تر می شوم

و محتاط تر... نمیدانم

شاید فقط ترسوتر میشوم... اما این را میدانم که...

دیگر کمتر رویا میبافم،

دیرتر آدمها را باور میکنم،

کمتر از زشتیها تعجب میکنم،

و

بیشتر احساساتم را نادیده میگیرم.

روزها میگذرند

و من هر روز

بیشتر از دنیای سادگی ام فاصله میگیرم...

در کشور من ارزش انسان به نقاب است..

گر تن بدهی ،دل ندهی ،کار خراب است...

چون خوردن نوشابه که در جام شراب است...

گر دل بدهی ،تن ندهی باز خراب است...

این بار نه جام است و نه نوشابه، سراب است...

اینجا به تو از عشق و وفا هیچ نگویند...

چون دغدغه ی مردم این شهر حجاب است...

تن را بدهی ،دل ندهی فرق ندارد...

یک آیه بخوانند، گناه تو ثواب است...

ای کاش که دلقک شده بودم نه که شاعر...

در کشور من ارزش انسان به نقاب است...

مهدی مختار زاده