جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست

                                                          گفتی که مرا دوست نداری گله ای نیست

                                             بین من و عشق تو ولی فاصله ای نیست

                                             گفتم که کمی صبر کن و گوش به من  کن

                                             گفتی  که  نه باید برم  حوصله ای  نیست

                                             پرواز  عجب  عادت  خوبیست  ولی   حیف

                                             تو  رفتی  و  دیگر  اثر  از چلچله ای  نیست

                                             گفتی که  کمی فکر  خودم باشم و آن وقت

                                            جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست

                                            رفتی  تو  خدا  پشت  و  پناهت  به  سلامت

                                              بگذار  بسوزد  دل  من  مساله ای   نیست

لبخند معروف ژوکوند با خنده ات تحقیر شد

خندیدی و با خنده ات، شهر دلم تسخیر شد

لبخند معروف ژوکوند با خنده ات تحقیر شد

غوغا به پا کردی ببین، شوری به دنیا دست داد

حتی خدا با دیدنت بر خلقتش درگیر شد

قبل از تو شعرم سرد بود درگیر وزن و قافیه

حالا ببین از عشق تو دیوان من تحریر شد

در خواب دیدم بی سخن دل را به یغما میدهم

با چال روی گونه ات آن خواب هم تعبیر شد

بر تاب گیسویت دلم گفتم به هر سو میرود

کار از دل و گیسو گذشت، جانم به تو زنجیر شد

تا ریختی از عشق خود جام پیاپی در دلم

هر درد در این سینه بود، یک باره بی تاثیر شد

حتی زمین هم ایستاد تا بنگرد روی تو را

اینگونه بود فصلی جدید با خنده ات تصویر شد

ای وای با یک خنده ات هوش و حواسم پاک رفت

آنقدر بودم محو تو، یک بار دیگر دیر شد...

با من شبیهِ دیگران رفتار می کردی

من آرزویِ عالمی بودم و اما تو ؛

با من شبیهِ دیگران رفتار می کردی ،

فقدانِ من را هیچکس جبران نخواهد کرد ،

تو عاشقم بودی ، ولی انکار می کردی !

-نرگس صرافیان طوفان‌

یاسر قنبرلو

ناراحــتم ...از چشم و ابرویت
از ارتباط باد با مـویـت
از سینه ریزت از الـنگویت
ناراحتم! از من چه میخواهند !؟


ناراحتم... یاران ، سـَـران بودند
امـّـیدِ مــا ناباوران بودند
این دوستان ، سرلشگران بودند !!
در چادر دشمن چه میخواهند !؟
 
ناراحتم از خوب های بد
از تو ، از این یارانِ یک در صد
بی آنکه ربطی بین‌تان باشد !
ناراحتم از این همه بی ربط
 
من در خیابانی پر از خنده
هی اشک می ریزم به آینده
ناراحتم آقای راننده
ناراحتم ... لطفا صدای ضبط ...


پروانه بودم شمع را دیدم
در شعله ، قلع و قمع را دیدم
تنهاییِ در جمع را دیدم
دیگر بس است این عشق آزاری
 
در خاکِ مطلوبت چه چیزی کاشت ؟
این دل که جز حسرت به دل نگـذاشت
تو دوستش داری و خواهی داشت
اما خودت را دوست تر داری !

ناراحتم از ناتوان بودن
سخت است مال ِ دیگران بودن
دنبال چیزی لای نان بودن
اینگونه من شاعر نخواهم شد ...

عشق آنچـه در ذهـنـت کشیدی نیست
روحم شبیه آنچه دیدی نیست
زحمت نکش لطفا! امیدی نیست
من دیگر آن یاسر نخواهم شد ...
 
ناراحت از محدوده ی قرمز
می گِریم از رود ارس تا دز
این اشک ها ... این اشک ها هرگز
از مردی ما کم نخواهد کرد
 
من در خیابانی پر از خنده
هی اشک می ریزم به آینده
ناراحتم آقای راننده
اما صدا را کم نخواهد کرد ...
اما صدا را کم نخواهد کرد ...

58

هرچه کردم به خودم کردم و وجدان ِخودم
پسر نوحم و قربانی طوفان خودم
 
تک و تنهاتر از آنم که به دادم برسند
آنچنانم که شدم دست به دامان خودم
 
موی تو ریخته بر شانه ی تو ٬ امّــا من
شانه ام ریخته بر موی پریشان ِ خودم!
 
از بهشتی که تو گفتی خبری نیست که نیست
می روم سر بگذارم به بیابان خودم
 
آسمان سرد و هوا سرد و زمین سردتر است
اخـــوانــم که رسیدم به زمستان خودم
 
تو گرفتار خودت هستی و آزادی هات
من گرفتار خودم هستم و زندان خودم
 
×
 
شب میلاد من ِ بی کس و کار است ولی
باید امشب بروم شام غریبان خودم...

چگونه....(فریدون مشیری)

گفتم دل را به پند درمان کنمش

جان را به کمند سر به فرمان کنمش

این شعله چگونه از دلم سر نکشد

وین شوق چگونه از تو پنهان کنمش